Ten pierwszy kieliszek...

Prawie wszyscy omijamy ze wstrętem nieprzytomnego, śmierdzącego, leżącego na ulicy pijaka. Współczujemy ofiarom jego picia. A czy ktoś kiedyś zastanowił się, w jakich okolicznościach i kiedy wypił on/ona swoje pierwsze piwo czy wino?
Gośka i Ula swoje pierwsze wino wypiły u babci. Babcia robiła swoje, domowe wino, kiedyś dawno z wiśni, a potem to już tylko z dzikiej róży, bo wiadomo, że takie najlepsze na serce i w ogóle. Nie wiem, ile miały wtedy lat, pewnie mniej niż zwyczajowe osiemnaście. Może szesnaście? Wszak babcia wychowała się w czasach, kiedy mała matura - 16 lat - była przepustką do dorosłości, a szasnastoletnie panny często już za mąż szły...Tym swoim winem (zdrowym!) częstowała babcia wszystkich przy okazji różnych świąt, czy imienin - kieliszkiem, czy dwoma, żadne tam większe picie. Kolejne pokolenia dorosły, po drodze zaliczając pewnie niejedną studencką imprezę i nikt długo jeszcze nie zauważał, że Gośka z alkoholem ma problem. Kiedy to się zaczęło, gdy bez alkoholu - oczywiście mocniejszego już niż wino - nie można było przeżyć dnia? Kiedy umarł jej pierwszy pacjent? A może już wcześniej, na zajęciach w prosektorium? Bo Małgorzata była lekarzem. Dobrym lekarzem, uwielbianym przez pacjentów. I doskonale wiedziała, co się z nią dzieje. Był czas, gdy próbowała sobie pomóc. Zaszywała się, a potem wypruwała. Była na odwyku i stamtąd uciekła. Proponowano jej pomoc psychologa - odmówiła. Jej siostra Ula wiedziała jak jej pomóc instytucjonalnie - jest sędzią, była kuratorem sądowym. Ale nie da się wyrwać kogoś z nałogu, jeśli sam tego nie chce. To długi i żmudny proces, tym trudniejszy, że musi być okupiony całkowitą abstynencją.  Jeden zaledwie kieliszek, nawet po wielu latach, to natychmiastowy powrót do nałogu. Taki cukrzyk np. jak zje raz jednego cukierka, krzywdy sobie raczej nie zrobi. A alkoholik napić się już nie może. Sam sobie winien - powie na to wiele osób. Tylko kto pijąc ten przysłowiowy pierwszy kieliszek myśli o tym, że to może być jego pierwszy krok do nałogu? Bo podatność na uzależnienia każdy ma inną. I nie widać niestety tej cienkiej granicy, poza którą zaczyna się staczanie w dół. Wydaje się, że w każdej chwili można przestać - a potem jest już za późno.
Ciekawe, że w kwestii narkotyków mamy większą świadomość, że mogą być groźne i podstępne i lepiej z nimi nie eksperymentować. Pierwsze piwo, albo zwyczajowe wino do obiadu raczej nie wywołują w nikim lęku. My przecież panujemy nad sytuacją. Tylko Małgorzaty już wśród nas nie ma...